Het classificeren van lettertypen is essentieel om een overzicht te bieden in de uitgebreide wereld van meer dan tienduizend bestaande lettertypen. Deze indeling ondersteunt grafisch en webdesigners, typografen en uitgevers in het snel maken van de juiste keuzes voor diverse toepassingen, variërend van boekdruk tot webdesign.
De basisindeling van lettertypen omvat:
De classificatie van lettertypen omvat:
Door aandachtig naar de letters "A", "g", "a", "r" en "q" te kijken, kun je verschillende lettertypen van elkaar onderscheiden. Deze letters hebben vaak unieke kenmerken die nuttig zijn bij het identificeren van verschillende stijlen. Voor andere letters kan dit echter minder eenvoudig zijn; ze vertonen vaak veel overeenkomsten en weinig variatie.
Hieronder worden de lettertypes ingedeeld in lettergroepen volgens de classificatie van Maximilien Vox. Deze classificatie, die dateert uit 1954 en is aangenomen als standaard door de Association Typographique Internationale (ATypI), is gebaseerd op vormverschillen tussen de lettertypen, zoals ophaal, neerhaal en schreven, en volgt tevens een chronologische indeling.
Hoewel de Vox-classificatie historisch belangrijk is en een systematisch kader biedt, wordt deze soms als beperkt beschouwd in het licht van de hedendaagse veelvoud aan lettertypen. Moderne letterontwerpen, die vaak een breed scala aan stijlen en experimentele vormen omvatten, passen niet altijd volledig binnen de traditionele categorieën van Vox. Daarom wordt in de hedendaagse typografie vaak gebruik gemaakt van meer flexibele classificatiesystemen naast of in aanvulling op de Vox-classificatie.
Naast de traditionele classificatie van Maximilien Vox worden in de hedendaagse typografie diverse andere classificatiesystemen gebruikt. Deze systemen zijn flexibeler en kunnen een breder scala aan moderne lettertypen en stijlen omvatten.
(Venetiaanse romeintypes)
Humanistische romeintypes zijn gebaseerd op het handschrift van de manuscripten uit de 15de eeuw tijdens de Italiaanse renaissance. De eerste drukletters werden ontworpen door de Franse lettersnijder, typograaf, drukker Nicolas Jenson die vooral actief was in Venetie.
Ideale boekletter met uitstekende leesbaarheid en een warm en rustig letterbeeld. Het biedt elegante cursieve varianten die mogelijkheden bieden voor fijnere drukwerken, zoals poëzie.
(Old face)
Deze groep lettertypen is vernoemd naar de Franse stempelsnijder Claude Garamond en de Venetiaanse drukker Aldus Manutius. De Geralden omvatten een verzameling elegante lettertypen met slankere proporties en vloeiendere overgangen dan de Venetiaanse Humanen. Ze zijn ontstaan rond 1540 in Frankrijk.
Net zoals de Venetiaanse lettertypes biedt deze letter uitstekende leesbaarheid. Het is een elegante en veelzijdige basisletter met een breed toepassingsgebied.
(Overgangtypes)
De term "reaal" is een samensmelting van de woorden "reëel" en "royaal", en verwijst naar de periode rond het einde van het bewind van de laatste absolute vorst in Frankrijk, Lodewijk XVI. Het is een creatie van John Baskerville, rond 1750, tijdens de overgang van de Renaissance naar het classicisme. De lettertypes hebben een strenge en koele uitstraling.
Uitstekend geschikt als tekstletter. Ze stralen een zekere nuchtere zakelijkheid uit, waardoor ze bijzonder geschikt zijn voor vergelijkbare drukwerken. Zelfs de cursieve varianten behouden dezelfde nuchtere uitstraling.
(Modern face)
Dit zijn schreefletters, waarvan de naam een combinatie is van de Franse drukkers- en lettergietersfamilie Didot en de Italiaanse typograaf/drukker Bodoni uit Parma. Ze behoren tot de stijlperiode van het laatclassicisme, rond het einde van de 18e eeuw..
De letter heeft een koele en strakke uitstraling vanwege zijn volmaakte symmetrie en uitgebalanceerde proporties. Oorspronkelijk ontworpen als boekletter en tot in de jaren zestig van de vorige eeuw vrijwel uitsluitend daarvoor gebruikt. De leesbaarheid van de digitale versies in combinatie met offsetdruk is echter zo slecht dat deze lettervorm niet langer geschikt is. Het is echter nog steeds bruikbaar voor koppen en subkoppen in grotere corpsen.
(Egyptiennes, Slab serif)
Het ontstaan van de Mechanen valt samen met het begin van de industriële revolutie. Ze werden populair tijdens de veldtocht van Napoleon naar Egypte in 1798. Daarom worden ze in het Nederlands ook wel Egyptiennes genoemd, hoewel er eigenaardig genoeg niets Egyptisch aan het ontwerp is. Binnen deze classificatie vallen ook de Clarendons. Deze varianten onderscheiden zich door een iets soepeler letterbeeld, vloeiendere overgangen van letterstam naar schreven en een gematigder dikteverschil in de letterstam.
Zuivere Mechanen/Egyptiennes zijn vanwege hun moeilijke leesbaarheid niet geschikt als boek- of leesletter. Ze vinden vooral toepassing als decoratieve letter, bijvoorbeeld voor publicitaire doeleinden, en zijn ook bruikbaar voor koppen."
De meer soepele clarendon is wel geschikt als leesletter, hoewel het gebruik ervan beperkt wordt door het robuuste mechanische uiterlijk.
(Inscriptieletters)
Het ontwerp van de Incisen is gebaseerd op lettervormen die uit steen, hout zijn gehakt of in metaal zijn gesneden (inciser), zoals die worden gebruikt op grafzerken, monumenten en gevelopschriften. Deze letters hebben een verdikking aan het einde of kleine driehoekige scherpe schreven. Ze vertonen grote gelijkenissen met de Romeinse inscriptiekapitalen, vandaar dat ze ook wel inscriptieletters worden genoemd. Ze zijn ontstaan rond 1930. De Incisen worden geclassificeerd als schreefletters of romeinse letters, hoewel bij sommige lettertypen alleen een suggestie van een schreef aanwezig is in de vorm van een verdikking.
Inscriptieletters of incisen zijn moeilijk leesbaar en beperkt bruikbaar. Ze zijn echter geschikt voor vormgeving waar een zekere plechtigheid en voornaamheid van uit moeten gaan.
Humanistische linearen zijn niet geïnspireerd door de grotesken uit de 19e eeuw, maar door oudere klassieke lettervormen. De kapitale letters vertonen kenmerken van Romeinse inscriptiekapitalen, terwijl de onderkastletters karakteristieken van de humanistische schrijfletter overnemen. Hierdoor is de leesbaarheid beter dan bij andere linearen of schreefloze letters.
Deze letter heeft een warme en vriendelijke uitstraling en kan de concurrentie met de romeinsoorten als leesletter goed doorstaan. In tegenstelling tot de romeinsoorten kan deze letter ook uitstekend gebruikt worden voor moderne vormgeving.
(Neo-grotesk)
Ontstaan na de Tweede Wereldoorlog, in de tijd van de International Typographic Style of Zwitserse stijl, zijn deze letters gebaseerd op de Grotesken van eind 19de eeuw, zoals Akzidenz-Grotesk (1898). Oorspronkelijk werden ze voornamelijk gebruikt voor koppen. Met de komst van de Helvetica in 1957, ontworpen door de Zwitser Max Miedinger, werden ze ook toegepast als leesletter. Momenteel zijn deze letters zo ingeburgerd dat de leesbaarheid geen problemen meer oplevert.
Deze letter is zeer breed inzetbaar en functioneert goed als leesletter. Met zijn eigentijdse en moderne uitstraling past hij echter niet goed bij een klassieke vormgeving.
Ontstaan in het begin van de 20ste eeuw in Amerika. Het archetype is de Franklin Gothic, ontworpen in 1904 door Morris Benton en vernoemd naar de Amerikaanse drukker en wetenschapper Benjamin Franklin. Deze letters vertonen een nauwe verwantschap met de klassieke lineaire lettertypes. Ze zijn smal met een grote x-hoogte, waardoor de leesbaarheid zelfs op slechte drukdragers uitstekend is.
Deze letter is goed leesbaar dankzij zijn grote x-hoogte, wat zorgt voor een uitstekende leesbaarheid. Daarnaast heeft hij een moderne en eigentijdse uitstraling. Bovendien is deze letter geschikt voor diverse toepassingen en past hij goed bij hedendaagse ontwerpen.
Geometrische linearen zijn geconstrueerd met eenvoudige geometrische vormen; de letters lijken getekend met een passer en een liniaal. Ze hebben weinig gemeen met handschrift. De uitstraling is industrieel en mechanisch. Het ontwerp is sterk beïnvloed door de principes van het functionalisme, het modernisme en het Bauhaus (1919 tot 1932).
Deze letter is moeilijk leesbaar en niet geschikt voor lange teksten. De letters hebben een zakelijke en koele uitstraling en zijn niet decoratief. Desondanks blijven ze geschikt voor technische, moderne, zuivere en minimalistische vormgeving.
De schrijfletters, ook wel bekend als scripten, bestaan uit een breed scala aan stijlen, variërend van kaligrafische meesterwerkjes tot snel neergekrabbelde reclameletters en kinderschriften. Deze diversiteit maakt scripten een boeiende en veelzijdige categorie binnen het lettertype spectrum.
De meeste schriftsoorten in deze categorie zijn moeilijk leesbaar en, met uitzondering van Zapf Chancery, ongeschikt voor lange teksten. Cancellaresca en kalligrafische schriften worden voornamelijk gebruikt voor gelegenheidsdrukwerk met een klassieke uitstraling, zoals uitnodigingen, menu's en trouwkaarten. Moderne en expressieve schriftsoorten zijn ideaal voor korte slogans vanwege hun opvallendheid en kunnen dienen als aandachtstrekkers. Deze letters zijn tijdgebonden, modern maar kunnen snel ouderwets aanvoelen.
Op het eerste gezicht vertonen de Manuaren grote gelijkenissen met de Scripten. Echter, in tegenstelling tot de Scripten die gebaseerd zijn op handschriften, zijn de Manuaren traditionele, klassieke letters die kenmerken van handschriften vertonen.
Alleen geschikt als "displayfont" voor grote koppen. Deze letters zijn nooit bedoeld als leesletter, maar weerspiegelen een specifieke tijdperiode of thema.
(Gotische letters, Blackletter, Textura)
Bij het grote publiek staan deze letters beter bekend als "Gotische letters". Hun oorsprong ligt in de Gotiek (1140-1500). Ze danken hun naam "Frakturen" aan de scherpe hoekige vormen en de gebroken bogen van de ronde letters. Vóór de opkomst van de Humanisten werden ze gebruikt als leesletter, bijvoorbeeld in de Gutenbergbijbel. In de Duitstalige landen wist de Fraktur-letter zich tot aan de Tweede Wereldoorlog te handhaven als nationale lettertype.
Deze letter is alleen geschikt voor speciale gevallen en is zeer moeilijk leesbaar. Het is raadzaam om deze letter spaarzaam te gebruiken, vanwege de uitdagingen in leesbaarheid. Het is belangrijk om deze lettertypekeuze zorgvuldig te overwegen en alleen toe te passen wanneer het de gewenste visuele impact en doel dient.
(Reclameletters, smoutletters)
Er is een bijzonder groot aanbod van lettertypes die speciaal zijn ontworpen om de aandacht te trekken. Hun vorm is heel specifiek en geeft duidelijk aan wat ze willen uitstralen, zoals bijvoorbeeld western, techno, Art Nouveau, kerstthema, enzovoort. Vaak zijn deze lettertypes niet erg professioneel getekend en ontbreken vaak leestekens of accentletters.
Deze lettertypes zijn uitsluitend geschikt voor korte reclameboodschappen en affiches, met als doel de aandacht te trekken. Ze worden vaak figuratief gebruikt als decoratieve elementen, waardoor ze dienen als visuele versieringen. Het is belangrijk om ze doordacht en gericht in te zetten om het gewenste effect te bereiken.
Het classificeren van moderne digitale lettertypen volgens het Vox-ATypI-classificatiesysteem kan enigszins uitdagend zijn, omdat dit systeem oorspronkelijk is ontworpen vóór de opkomst van digitale typografie. Het Vox-ATypI-systeem, ontwikkeld door Maximilien Vox in 1954 en later aangenomen door de Association Typographique Internationale (ATypI), classificeert lettertypen op basis van historische en stilistische kenmerken. Desondanks kunnen we proberen de genoemde moderne lettertypen te categoriseren binnen dit systeem:
Het is belangrijk om te benadrukken dat moderne digitale lettertypen vaak elementen lenen uit verschillende traditionele categorieën en daardoor kunnen ze niet altijd precies in één Vox-ATypI categorie passen. Deze classificatie dient dus als een benadering.